Dawne nazwy miast – Buriacja
Buriacja to republika autonomiczna nad jeziorem Bajkał, otaczająca je od południowego wschodu, sama zaś na południu graniczy z Mongolią. Niedawno było o niej głośno dlatego, że – należąc wcześniej do Syberyjskiego Okręgu Federalnego – została nieoczekiwanie wyłączona z jego składu i przyłączona do Dalekowschodniego Okręgu Federalnego. Tak czy inaczej w republice znajduje się sześć miast i każde z nich na przestrzeni swojej historii kiedyś zmieniło nazwę.
Ułan-Ude
Udinskoje zimowje – Udinskij ostrog – Udińsk – Wierchnieudińsk – Ułan-Ude
Historia obecnej stolicy Buriacji sięga XVII w. W 1666 r. Kozacy założyli zimową osadę w miejscu, gdzie rzeka Uda wpada do Selengi – stąd nazwa Udinskoje zimowje (Удинское зимовье). W związku z założeniem pierwszych fortyfikacji nazwę zmieniono w 1680 r. na Udinskij ostrog (Удинский острог). Dziesięć lat później osada otrzymała prawa miejskie jako Udińsk (Удинск). Przetrwała ona do 1735 r., kiedy to miasto przemianowano na Wierchnieudińsk (Верхнеудинск). Chodziło o to, że w tym czasie istniały nad Udą dwa miasta o takiej samej nazwie. Dla odróżnienia jedno nazwano więc Wierchnieudińskiem, a drugie Niżnieudińskiem – ten drugi funkcjonuje pod tą nazwą do dziś. W 1934 r. Wierchnieudińsk otrzymał obecną nazwę Ułan-Ude (Улан-Удэ, po buriacku Улаан Yдэ).
Babuszkin
Mysowski – Mysowa – Mysowsk – Babuszkin
To nadbajkalskie miasto nie ma tak długiej historii jak Ułan-Ude, ale również nie byle jaką. Początek dała mu osada Mysowski (Мысовский) należąca do klasztoru Przemienienia Pańskiego w położonej na północny wschód miejscowości Posolskoje, również na brzegu jeziora – w miejscu, gdzie uchodzi doń rzeka Mysowka. Tu zaczynał się szlak handlowy prowadzący przez Kiachtę do Chin. W 1900 r. powstała tu stacja kolejowa Mysowa (Мысовая) na linii zwanej dziś Krugobajkalską. Dwa lata później osada otrzymała prawa miejskie i nazwę Mysowsk (Мысовск). W 1941 r. Mysowsk został przemianowany na Babuszkin (Бабушкин, po buriacku Баабушкин) na cześć rewolucjonisty Iwana Babuszkina, który w 1906 r. został rozstrzelany na stacji kolejowej w tym mieście.
Gusinooziorsk
Szachty – Gusinooziorsk
Miasto zawdzięcza nazwę Jezioru Gęsiemu (Гусиное озеро), nad którym leży. Ono z kolei zostało tak nazwane przez Buriatów (Галута нуур), od nazwy buriackiej powstała rosyjska. Pierwsze rosyjskie wzmianki o jeziorze pochodzą z XVIII w., jednak miasto powstało później. W związku z eksploatacją złóż węgla brunatnego założoną w 1939 r. osadę górniczą nazwano Szachty (Шахты). W 1953 r. otrzymała ona prawa miejskie i nazwę Gusinooziorsk (Гусиноозёрск, po buriacku Галуута нуур хото).
Kiachta
Barsukowskoje zimowje – Troickosawski ostrog – Troickosawsk – Kiachta
Kiachta (Кяхта, bur. Хяагта) to miasto na granicy z Mongolią. Tu, na dawnym szlaku handlowym do Chin, znajduje się przejście graniczne Kiachta-Ałtanbułak. Nazwa pochodzi od buriackiej i mongolskiej nazwy perzu. Historia tej miejscowości jest podobna, jak w przypadku Ułan-Ude: najpierw była kozacka osada zimowa Barsukowskoje zimowje (Барсуковское зимовье), potem twierdza Troickosawski ostrog (Троицкосавский острог), a od 1727 r. miasto Troickosawsk (Троицкосавск). Nazwa ta pochodziła od cerkwi św. Trójcy i św. Sawy Serbskiego. Obecna nazwa Kiachta funkcjonuje od 1934 r.
Siewierobajkalsk
Kurły – Nowogodnij – Siewierobajkalsk
Siewierobajkalsk (Северобайкальск, bur. Хойто Байгалай хото), to stosunkowo nowe miasto – zostało założone w 1975 r. w związku z budową Kolei Bajkalsko-Amurskiej. Poprzednie nazwy Kurły (Курлы) i Nowogodnij (Новогодний) dotyczą prawdopodobnie osad, które istniały w tym miejscu wcześniej.
Zakamieńsk
Dżidastroj – Gorodok – Zakamieńsk
Jeszcze jedno miasto górnicze, powstałe w związku z wydobyciem wolframu i molibdenu. Pierwsza kopalnia powstała w latach 30. Początkowo funkcjonowała nazwa Dżidastroj (Джидастрой) od rzeki Dżida, potem, od 1944 r., w związku z nadaniem praw miejskich – Gorodok (Городок). Ten zaś został przemianowany na Zakamieńsk (Закаменск, bur. Захаамин) w 1959 r.